My email interview with the editor of Dewan Budaya for last month's issue. I forgot to buy the magazine, though!

DEWAN BUDAYA: Pada masa kini, filem-filem seram di Malaysia mendapat sambutan yang hangat dalam kalangan penonton. Dan mengikut garis panduan penapisan filem LPF, filem-filem seram dengan secara tidak langsung memberi mesej supaya filem seram perlu dikurangkan. Berdasarkan dasar tersebut, ini telah menjadi konflik kepada pembikin filem tanah air. Bagaimanakah industri filem tempatan menangani mesej baharu ini?

AMIR: Saya bukanlah jurucakap untuk 'industri' ini jadi tak ingin komen. Tapi saya rasa setiap orang berhak membuat apa saja filem yang dia nak buat. Soal garis panduan selalu sangat berubah atas ketentuan politik dan pihak yang berkepentingan jadi tak harus diambil terlalu serius.


DB:. Mutakhir pembikin filem tempatan lebih cenderung menerbitkan filem seram. Apakah ini merupakan trend yang sihat ke arah membentuk masyarakat yang berilmu?

AM: Filem seram juga boleh menjadi sumber ilmu. Contohnya, orang yang tidak menonton filem seram Barat tidak akan tahu bahawa jika seorang wanita hendak mencari punca 'bunyi ganjil' yang dia dengar di tengah malam buta, dia haruslah keluar rumah sambil pakai baju yang jarang. Tapi kalau nak serius: Masyarakat berilmu lahir daripada beberapa faktor, dan cerita seram di mana-mana tamadun hanyalah satu wahana eskapisme. Yang lebih membantut masyarakat berilmu ialah penyekatan yang dilakukan oleh kerajaan terhadap media arus perdana selama berdekad-dekad, bukannya beberapa kerat pembikin filem yang nak cari untung kecil.


DB. Yang manakah perlu dipentingkan dahulu, membikin filem untuk penonton atau membikin filem untuk kebanggaan negara?

AM: 'Negara' boleh dibanggakan dengan perkara yang amat bangang seperti pembuatan roti canai terbesar. Dan 'penonton' bukanlah komoditi yang begitu tentu sifatnya. Jadi yang paling jujur ialah prinsip 'tepuk dada, tanya selera' dan 'berani buat berani tanggung.'


DB: Adakah kita akan berjaya mendapatkan penonton berbudaya atau penonton berilmu seperti mana di negara-negara maju yang lain?

AM: Saya rasa, ehsan pencetak rompak, penonton sekarang semakin bijak bila nak menilai sesuatu kerana mereka dengan lebih mudah dapat membuat perbandingan dengan produk lain. Benar, 'literasi media' sebegini bukanlah ilmu yang paling penting tapi ia lebih baik daripada tak tahu apa-apa. Soal budaya dan ilmu akan muncul bila masyarakat cukup peka, prihatin dan ingin tahu mengenai diri mereka dan perkara-perkara di sekeliling mereka. Malangnya kita telah digalakkan untuk melihat 'budaya' dan 'ilmu' hanya sebagai produk yang dapat didadangkan dan bukannya proses pendewasaan. Bak kata orang kampung: You get the films you deserve.


DB: Apakah peranan penerbit filem dalam usaha ke arah pencapaian matlamat gagasan Satu Malaysia?

AM: Penghapusan kuota etnik dari segi biasiswa, pinjaman bank dan sebagainya jauh lebih bermakna untuk mencapai apa yang saya inginkan daripada gagasan sebegini. Juga penghapusan mana-mana parti politik yang berdasarkan kaum semata-mata; ianya ketinggalan zaman dan menjumudkan. Pernahkan kita dengar mana-mana negara maju yang diperintah oleh Pertubuhan Kebangsaan Kaum Kulit Putih, misalnya? Angka terkini menunjukkan yang ramai profesional muda berbangsa Melayu sendiri lebih rela pindah ke negera lain daripada dicop sebagai 'makan duit sabsidi.' Suasana sebegini mencipta kelesuan intelektual yang bukan sedikit.


DB: Mampukah filem kita menembusi pasaran filem antarabangsa?

AM: Filem digital James Lee, The Beautiful Washing Machine, dipasarkan di Korea. Dan filem Mukhsin arahan Yasmin Ahmad ditayang di pawagam Perancis dengan skala yang lebih besar. Tidak ketinggalan filem-filem seram terbitan Metrowealth yang dipasarkan di Manila dan Singapura dan laku juga. Di mana ada daya, di situ ada peluang. Dalam ertikata yang lain: Insya-Allah!